این سوال بسیاری از زوج های جوان امروزی ست : آیا داشتن رابطه ی جنسی در دوران نامزدی و عقد صحیح است ؟ آیا این رابطه شرعی و اخلاقی ست ؟ آیا این رابطه اثراتی نامطلوبی در رابطه مان نخواهد داشت ؟ حد و حدود رابطه جنسی در دوران نامزدی و عقد چگونه است ؟ و سوالتی شبیه به این در صفحاتی مجازی به وفور مشاهده می شود. اما نظرات ضد و نقیض بعضی روانشناسان و سخنوران بخصوص آنهایی که هیچ بنیان علمی هم پشت حرفهایشان نیست، باعث شده است تا من به عنوان یک مشاور حوزه خانواده لزوم نوشتن چنین مقاله را احساس کنم. به راستی علم و پژوهشهای خارجی و یا داخلی در این باره چه نظری دارند؟ در این مقاله سعی می شود به صورت اجمالی با نگاه به فرهنگ بومی کشورمان این مسئله را بررسی کنیم.

طبق نظر آموزش های دینی، همبستر شدن زن و شوهر و ارضای غریزه جنسی از راه ازدواج ، عبادت محسوب می شود. وقتی عقد ازدواج خوانده شد، دختر و پسر بر هم حلال می شوند و می توانند هرگونه استفاده و لذتی را که شرع اجازه داده، از یکدیگر ببرند. همسران جوان در دوران عقد، حقوقی برابر با دوران پس از عروسی دارند، مگر آنکه از قبل، شروط خاصی را قید کرده یا طبق روال عرف معین معمول عمل کنند؛ به گونه ای که حالت شرط ضمن عقد را پیدا کند؛ در این صورت لازم است طبق شروط عمل شود. از دیدگاه عرف و فرهنگ عمومی، بهتر است آمیزش کامل جنسی تا زمان ازدواج (برگزاری مراسم عروسی) و شروع رسمی زندگی مشترک به تأخیر افتد؛ زیرا:

1- این کار باعث باقی ماندن نوعی عطش عاطفی - جنسی و تشدید علاقه زوجین به یکدیگر می شود؛ جان گاتمن یکی از رکن های مهم استحکام خانواده را به خصوص در سال اول ازدواج رابطه جنسی می داند زیرا به دلیل نبود شناخت زوجین، دچار تعارض می شوند. آمارها نشان می دهد بیشتر طلاق در ایران در سال اول ازدواج انجام شده است. رابطه جنسی باعث می شود کشش و محبت زوجین حفظ شود تا در این بستر بتوانند مشکلات و تعارضات خانواده ی نوپا را حل کنند.

2- نزدیکی کامل در این دوران، باعث نگرانی های زیادی برای دختر و پسر خانواده هایشان می شود؛ زیرا هر چقدر هم از وسایل پیشگیری استفاده شود، امکان بارداری ناخواسته وجود دارد. (مثل پاره شدن کاندوم یا فراموشی در استفاده از قرص)

3- ممکن است در دوران نامزدی زوجین تصمیم به جدایی بگیرند، اگر رابطه جنسی قبل از تعهد و رسمی شدن رابطه ایجاد شود، می‌تواند موجب بروز سردرگمی و گرفتار شدن زودرس در رابطه شود.

نزدیکی تولد فرزند تا عروسی باعث می شود تمام برنامه ریزی های انجام شده بهم بریزید بعلاوه اینکه پیچیدن این خبر در فامیل فشار های روانی زیادی را به شما تحمیل خواهد کرد و باید جواب حرف های کلی آدم را هم بدهید که چقدر عجله داشتید و ...

4 - دوران عقد نیز مانند دوران نامزدی هنوز هم دوره شناخت محسوب میشود و بهتر است تا به جای رابطه جنسی کامل فقط به معاشقه آن هم محدود و کنترل شده پرداخته شود.

5- یک تحقیق جدید نشان داد که زوج‌هایی که برای برقراری رابطه‌جنسی تا زمان ازدواج خود صبر می‌کنند، بعدها رضایت ارتباطی و جنسی بالاتری نسبت به آنهایی که نزدیکی جنسی را قبل از ازدواجشان تجربه می‌کنند، دارند. اطلاعات مربوط به این تحقیق که در طول دو سال بر روی ۲۰۳۵ زوج متاهل انجام گرفت در مجله روانشناسی خانوادگی در ایالات متحده امریکا به چاپ رسید  در این تحقیق، شرکت‌کنندگان علاوه بر سوالاتی درمورد سطح رضایت و ارتباط به این سوال نیز پاسخ دادند:  ازچه زمان در این رابطه، ارتباط جنسی را آغاز کردید؟

محققان این تحقیق دریافتند که زوج‌هایی که تا زمان ازدواجشان برای ایجاد رابطه‌جنسی صبر کرده بودند، ۲۲ درصد ثبات ارتباطی، ۲۰ درصد رضایت ارتباطی، ۱۵ درصد کیفیت ارتباط جنسی و ۱۲ درصد گفتگو و ارتباط کلامی بهتر و بالاتری را گزارش داده بودند.

یکی از محققین این مطالعه می‌‌گوید، «سعی ما این نیست که بگوییم هر زوجی که قبل از ازدواج نزدیکی جنسی برقرار می‌کنند، رابطه‌شان با شکست مواجه می‌شود.

اگر زوجی قبل از ازدواج، ارتباط جنسی را شروع کردند، بد نیست که دست نگه داشته و رابطه خود را ارزیابی کنند و از خود سوال کنند آیا رابطه ما کیفیاتی که موجب ثبات و و قابل اتکا بودن یک رابطه می شود را دارا هست ؟ یا یک ارتباط رشد نیافته و آسیب پذیر است. ارتباط جنسی چقدر در رابطه ما غالب شده است؟ آیا به ارتباط کلامی و سایر فاکتورهای رابطه هم فضای پیشرفت داده شده است؟ آیا چیزی فراتر از جذابیت جنسی بین دو طرف وجود دارد؟ رابطه جنسی اهمیت زیادی دارد اما دو طرف باید بتوانند باهم ارتباط کلامی موثر و همدلی داشته باشند تا بتوانند موانع را از پیش بردارند و گر نه تفریح و لذت را تجربه نخواهند کرد.

در دوران عقد و نامزدی بهتر است به بازی های عاشقانه و ملاعبه (لمس قسمت های حسی بدن یکدیگر، بوسیدن، عشق ورزیدن و ارتباط کلامی-عاطفی) بسنده شود. ارضا شدن به وسیله این رفتارها، استمناء محسوب نمی شود و به آرامش زوجین کمک خواهد کرد، ضمنا مراتبی را ایجاد می کند که طرفین به هم نزدیک شوند. در این میان نامزد نیز لذت این معاشقه بهره خواهند برد. در صورت اصرار بر داشتن رابطه جنسی کامل بهتر است تا زوجین به یک مشاور مراجع کنند تا راهنمایی های لازم در این باره انجام شود، شاید مشاور بتواند با آموزش سیف سکس شرایط مطلوبی را به وجود آورد و یا با بالابردن بینش ، زوجین (در بیشتر مواقع زوج) از این رابطه تا قبل از عروسی صرف نظر کنند.

رابطه جنسی کامل به پنج دلیل : 1) از بین رفتن عطش نسبت به آن 2) ایجاد نگرانی نسبت به باردار شدن 3) سخت شدن تصمیم مبتنی بر جدایی 4) کم شدن توجه نسبت به شناخت و شکل گیری روابط 5) پایین آمدن سطح رضایت بعد از عروسی در دوران عقد اصلاً توصیه نمی شود و به زوجین پیشنهاد می گردد از پیش آمدن شرایطی هم که ایشان در چنین شرایطی سوق می دهد دوری کنند و مهم تر از آن در این باره با هم صحبت و به توافق برسند، لذا از رفتارهای یکباره که طبق تصمیم قبلی و حدود تعیین شده است نیز بر حذر باشند.

امیدوارم توانسته باشم گامی هر چند کوچک در ایجاد حس خوب در شما عزیزان ، مطالب مفیدی را هم بیان کرده باشم.